Alle projecten van fotograaf Mhammed Kilito zijn op de een of andere manier verbonden met zijn thuisland Marokko, waarin hij verandering wil bewerkstelligen. Behoren tot LGBTQ + wordt hier bestraft met gevangenisstraf en kan zelfs worden vervolgd vanwege ongebruikelijke kleding. Maar jonge Marokkanen zijn op zijn foto's niet bang om hun identiteit te laten zien, ze personifiëren het beeld van het moderne Marokko - diversiteit veranderen en vieren.
Fotograaf Mhammed Kilito woont en werkt in Rabat, Marokko. Tentoongesteld in Marokko, Groot-Brittannië, Nederland, Finland, Spanje. Heeft gepubliceerd in The Washington Post, The Wall Street Journal, The British Journal of Photography, Vogue Italia, L’Express, Vice Arabia en El Pais. (Verder - de woorden van de auteur)
De mensen op mijn foto's vertegenwoordigen de veerkracht van de palm - een boom aangepast aan de zwaarste klimaten in Marokko - die dagelijks de conservatieve en traditionele normen van de samenleving uitdagen. Mijn helden cultiveren hun persoonlijke oase, ondanks alle moeilijkheden in een land dat zich naar hun mening niet in hetzelfde tempo ontwikkelt als zij. Door hun voorbeeld inspireren ze anderen.
Ik heb meerdere keren te horen gekregen dat deze jongeren niet op Marokkanen lijken. Ik vraag meestal het antwoord: wat betekent het om er Marokkaans uit te zien? Dit is een goed begin om stereotypen uit te dagen en je aan het denken te zetten over hoe snel onze samenleving aan het veranderen is. We leven in een geglobaliseerde wereld, kijken naar dezelfde tv-shows, luisteren naar dezelfde muziek, eren dezelfde idolen en kleden ons overal hetzelfde.
Tatoeages betekenen alles voor Aladdin. Zijn lichaam is een boek en ze vertellen zijn verhaal. Alles wat Aladdin is overkomen - goed of slecht - staat op zijn huid geschreven.
"We leven maar één keer", zegt hij, en hij legt uit dat hij belangrijke momenten in zijn leven wil onthouden.
Aladdin beweert dat mensen in Marokko hem niet begrijpen:
"Conservatieven en moralisten, ze maken me bang met de manier waarop ze naar me kijken en wat ze me vertellen."
Anas zegt dat hij problemen heeft met zijn gezin. Hij wordt niet bij zijn naam genoemd, maar "getatoeëerd" wordt uitgesproken. Dit denigrerende woord zegt veel over de stigmatisering van mensen met tatoeages in Marokko. Ze worden beschouwd als criminelen en gevaarlijke mensen. Hij is een Peter Pan onder volwassenen en voelt zich verloren in zaken waarover hij geen controle heeft
Hajar en Ines zijn ervan overtuigd dat iedereen gehoord moet kunnen worden, zich moet kunnen uiten en de moed moet hebben om te zeggen:
"Ik besta, en ja, ik ben anders, maar ik leef bij jou en onder jullie."
Ze verklaren dat het hun plicht is om als vertegenwoordigers van de queergemeenschap een ruimte te organiseren waarin ze vreedzaam kunnen leven. Naar hun mening zal er verandering optreden wanneer queer mensen hun lot in handen nemen en actief worden.
Nasser houdt van punkrock en horrorfilms uit de jaren 80. Hij heeft een hekel aan conformisme en reguliere cultuur. Gelooft dat mensen hem nooit zullen accepteren zoals hij is, en dat hij altijd zal worden afgewezen. Hij vindt dat de samenleving er nog steeds niet klaar voor is om te accepteren dat mensen non-conformisten durven te zijn in het uiten van hun identiteit. Maar hij behoudt een gevoel van dankbaarheid jegens de weinigen die verder gaan dan vooropgezette ideeën en niet oordelen naar hun uiterlijk.
De strijd van deze jonge mensen lijkt misschien zinloos voor sommigen, maar het is noodzakelijk. Ik herinner me meestal het nieuws dat de Marokkanen maandenlang schokte - over de "zaak van de satanisten". In 2003 werden in Casablanca 14 hardrockmuzikanten beschuldigd van "satanisme", "daden die het geloof van moslims aan het wankelen kunnen brengen", "minachting voor de moslimreligie", "bezit van voorwerpen die in strijd zijn met de moraal".
Tijdens het proces in Kafka-stijl werden onder meer een Kiss My Ass T-shirt, heavy metal cd's en een plastic schedel gepresenteerd. Als gevolg daarvan zaten sommigen van de verdachten twee jaar.
Voor LGBT + -ers is het nog erger: artikel 489 van het Marokkaanse wetboek van strafrecht stelt "onfatsoenlijke of onnatuurlijke handelingen met een persoon van hetzelfde geslacht" strafbaar. Seksuele relaties van hetzelfde geslacht worden bestraft met een gevangenisstraf van zes maanden tot drie jaar en een boete van 120 tot 1.200 dirham.
De juridische status van LGBT + -ers komt grotendeels voort uit de traditionele islamitische moraal, de namen van vermoedelijke homoseksualiteit worden meestal openbaar gemaakt. Tegelijkertijd zijn de autoriteiten hen trouwer in resorts zoals Marrakech.
In 2016 werden in Marrakech bijvoorbeeld twee meisjes gearresteerd omdat ze foto's hadden gemaakt van hen die kusten door hun neef. Het verhaal veroorzaakte internationale verontwaardiging en lanceerde de hashtag #freethegirls. De behandeling van de zaak werd uitgesteld tot december 2016, maar uiteindelijk werden ze vrijgesproken.
Door middel van fotografie probeer ik mensen ertoe te brengen hun vooroordelen te heroverwegen, dit is mijn hulpmiddel om de fundamenten te deconstrueren om de situatie te verbeteren. Ik ga mensen niet vertellen dat hun ideeën over anderen verkeerd zijn, en ik wil ze ook niet vertellen dat ze gelijk hebben. Ik wil gewoon dat ze nadenken over de mensen en verhalen die ik vastleg.
Fotografie is mijn hulpmiddel om funderingen te deconstrueren om de situatie te verbeteren. Ik zocht helden via sociale netwerken en kennissen. Zoeken, kennismaken en overtuigen om gefotografeerd te worden is onderdeel van het project. In tegenstelling tot mijn vorige projecten begrepen de jongeren dit keer goed welk beeld ze wilden uitdragen. Tot mijn verbazing waren ze verheugd dat ze de kans kregen om hun verhaal te vertellen.
Elke dag, voordat hij het huis verlaat, verft Rand en kleedt zich. Ze woont in Tetouan, een stad die bekend staat om zijn conservatisme. Randa zegt dat ze altijd al een "rare" fantasierijke jongen is geweest die zich aangetrokken voelde tot de duistere kant. Ze presenteerde zichzelf anders aan de wereld dan anderen.
"Ik ben vaak het slachtoffer geweest van intimidatie en seksueel misbruik, vooral vanwege mijn uiterlijk."
Ze had de neiging tot zelfverminking en zelfmoord. Maar na lang aan zichzelf te hebben gewerkt, gaf Randa toe dat de samenleving nooit homogeen zal zijn. Ze houdt zich aan de principes waarin ze intuïtief gelooft, en maakt zich niet langer zorgen over het oordeel van iemand anders.
Salima's ouders geloven dat gewichtheffen haar lichaam vervormt en dat haar dochter niet zal kunnen trouwen met de man die ze voor haar hebben uitgekozen. Het meisje voelt dat ze niet langer voldoet aan de stereotypen en criteria van vrouwelijke schoonheid, maar dit stoort haar niet, want dit is het lichaam waar ze altijd van heeft gedroomd
Toen ik mijn foto's liet zien, werd mij vaak gevraagd of deze mensen Marokkanen waren, dus besloot ik foto's te maken vanuit Marokko. We zijn niet langer geïnteresseerd in portretten van jongeren uit Amsterdam, Parijs of New York die zich uitdrukken. We zijn gewend aan hun extravagante kleding en het gemak om over seksuele geaardheid te praten.
De situatie in mijn land is anders: het is zeldzaam om hier mensen te vinden die durven af te wijken van de traditionele normen die nog steeds in het land van kracht zijn. Tegelijkertijd leven we in Marokko nog steeds in een vrij liberale samenleving in vergelijking met de buurlanden in de MENA-regio, maar het is ook een moslimland, waar veel conservatieven zijn. Door de sterke islamisering van de samenleving kunnen jongeren met een dringende behoefte aan vrije meningsuiting zich geïsoleerd en onbegrepen voelen.
Ik maak tweeluiken en probeer de verhalen van de helden en bijbehorende foto's met elkaar te verbinden. Salma is bijvoorbeeld een gothic en houdt van alles wat vreemd, mysterieus en ongewoon is. Ze vertegenwoordigt het schoonheidsideaal dat niet standaard is voor Marokko.
De tweede foto toont acteurs en zangers die de idolen van haar ouders hadden kunnen zijn en het schoonheidsideaal van de vorige generatie konden personifiëren. Daarom wil ik de aandacht vestigen op de veranderingen die de nieuwe generatie teweegbrengt door zichzelf te accepteren en open te staan voor andere culturen.
Ik heb het gevoel dat ik fotograaf ben geworden, ook vanwege mijn land, en de ideeën van mijn fotografieprojecten zijn altijd gerelateerd aan Marokko. Zelfs toen ik in Canada woonde, voelde ik dat afkomst en cultuur iets is waar ik niet vanaf kan komen. Ik ben er zeker van dat het mijn plicht is om de juiste vragen te stellen, controverse aan te wakkeren en discussie uit te lokken.
Het is mijn plicht om de juiste vragen te stellen, controverse aan te wakkeren en discussie uit te lokken. Ik beschouw mezelf niet zozeer als een fotograaf als wel een beeldend kunstenaar die gevoelig is voor een bepaalde werkelijkheid en die wil delen. De onderwerpen van mijn werk interesseren mij allereerst. Ik denk niet teveel aan het publiek, maar als ze erin slagen zich te identificeren met mijn projecten, zal ik dubbel blij zijn.
Salma werd geboren in een arbeiderswijk en groeide op in een traditioneel gezin. Ze deed altijd haar best om zichzelf te zijn. Salma is gothic en houdt van het vreemde, het mysterieuze en het ongewone. Ze is een ongebruikelijk schoonheidsideaal in Marokko en waardeert vooral wat naar de maatstaven van de samenleving als beangstigend, verontrustend of lelijk wordt beschouwd.
Shady omschrijft zichzelf als "een fee in het land van ogres, een maniak van niet-gendermode, een mengeling van pastelkleuren, bloed en een alternatieve punch bowl." In zijn zeer poëtische levensstijl voelt hij zich onbegrepen: de samenleving beschouwt hem als een satanist simpelweg vanwege de metalen neusring
Sofia zegt dat ze zich al heel vroeg in een bepaalde stijl begon te kleden, daarom voelt ze constant de blikken van mensen op haar. Voor haar is de straat een territorium waar kleding een probleem kan worden, ze wordt gezien als een provocatie.
Meryam Tilila heeft hyperpigmentatie van de huid veroorzaakt door drugs, waardoor ze op straat werd vervolgd. Als je haar ontmoet, besef je al snel dat dit een slimme, vastberaden en zeer zelfverzekerde meid is.
Vorig jaar werd ze populair op Instagram, mensen steunden haar. Ze gelooft nu dat haar vlekken op de huid "perfecte imperfecties" zijn en in zekere zin haar handelsmerk. Tegenwoordig werkt Meriam samen met modeontwerpers en fotografen. Ze kozen haar vanwege haar unieke uiterlijk.
Zie ook - 40 krachtigste foto's van de eeuw
Leuk gevonden? Op de hoogte blijven van updates? Abonneer u op onze Twitter-, Facebook-pagina of Telegram-kanaal.
Een bron
